Sagopa Kajmer – 3 Sefil Şair

[Verse 1: Derin Darbe]
Ter kokar bu yılların ve şer yaşar
Bu mahrumiyet sebebi var mı?
İçtimaya çağırır Tanrı
Top yekün değişir tavrı
Tek ayak çukurda
Secdeye eğil bakalım eğil
Ah benim etten çakalım
Babamdan devraldığım ilk arabam terlikti
Dört dikişlik girişmekti kabahatin hak adaleti
Bak oynadıkça bozulur insanın sukuneti
Minnettar olamadım gecikti kıymetim (evet)
Dürüst bu rapim peynir zeytin gibi
Elini öpmen gerekmez
Öptüren çeker mi ilgini?
Bilmem silgini kaç kez kullanırsın?
Ömür boyunca dört yapraklı gonca bulamayınca nal takıp gezermisin?
Rutince bugünümü katladım ikiye uçak yaptım
Attım ileriye rigayik şeyler yazdım arasına
Resenler bastı darasına devirdi güneşi
Renk verdi karanlık rehavet çöktü koydum noktayı...

[Verse 2: Derin Darbe]
Sinirlerim donmuş hava soğuk
Apansız bir hastalık bu lirik yazmak
Mürekkebimin ateşi çıkmış
Islak kağıtla yatıştırma eylemindeyim
Az sonra geçer umarım
Şu an tam demindeyim
Keplerin pençesine bağlı
Kelamların ağlamaklı uçar gelir kekeç diline dolanır siftinirse
Sırtım sırtarır yere gelmeyeciğine söz verir
Saplarım kalemi kağıda yazarım
Rezerve edilmiş tüm hatalar reval gününü bekleyecek ve sıkmayacaktır canını
Sır olarak kalacaktır belki de
Tekin olsun için dışına taşmasın
Yaşın tesir etsin bu cihana
Tezkerelerde can vermesin
Okyanusta kaybolan bir kuş gibiyim
Yüce kanatlarım ecele doğru çırpınır ve geriye dönüşü yok bu yolun!
Çıldırır dalga tongadır
Ton ton dedelerim manga olsa ruhu kurtarabilir mi? sanmam